Τον Ιανουάριο του 1965, ένας Γάλλος, ο Serge Loiselot, κατέθεσε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για έναν «δίσκο με ιστίο».
(«plateau à voile»): αυτό ήταν ένα επίπεδο κουτί πολύ χαμηλής πυκνότητας που μπορούσε να επιπλέει και είχε ωοειδές σχήμα χωρίς αιχμηρές άκρες, με μια καρίνα και ένα κάθετο κατάρτι που υποστήριζε ένα οριζόντιο κατάρτι μήκους ενός μέτρου, με τα δύο αυτά κατάρτια να στηρίζουν ένα τριγωνικό πανί.
Αυτή η κατασκευή μπορούσε να αποσυναρμολογηθεί πλήρως.
Το 1968 ένας αεροναυπηγός μηχανικός, ο Jim Drake, και ένας φίλος του surfer, o Hoyle Schweizer ανακάλυψαν και πατεντάρησαν το σύστημα της ελεύθερης άρθρωσης.
Το σύστημα αυτό επέτρεπε στο rig να στερεώνεται πάνω σε μία σανίδα του surf, φτιαγμένη από πολυαιθυλένιο, να περιστρέφεται και να κινείται ελεγχόμενα προς κάθε κατεύθυνση.